(ഈമെയിലില്‍ കളര്‍ഫുള്‍ സ്വപ്നം കാണാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന സകലമാന വയസ്സ മിണ്ടാതിരിമാര്‍ക്കും വേണ്ടി സമര്‍പ്പിക്കുന്നു...)
ഡബ്ലിയു.ഡബ്ലിയു.യാഹൂ ഡോട്ട് കോം.. ഹോ ഒരു വിധത്തില്‍ അത്രേം ടയിപ്പ് ചെയ്ത്
ഒരു നെടു നിശ്വാസവും വിട്ട് മിണ്ടാതിരി മൂപ്പീന്ന് സോഡാ ഗ്ലാസ്സ് മാതിരിയുള്ള കണ്ണട
ഊരി മെശപ്പുറത്ത് വച്ചിട്ട് അര കപ്പ് വെള്ളവും കുടിച്ച് ഒന്നുകൂടി നിവര്‍ന്നിരുന്നു. കുറെ നാളായി ഒരു ഈ മെയില്‍ ഉണ്ടാക്കാന്‍ മൂപ്പീന്ന് പെടാപ്പാട് പെടുന്നു..
പിള്ളാരോടൊക്കെ അതിന്‍റെ വഴി ചോദിച്ച് ചോദിച്ച് മടുത്തു... എല്ലാര്‍ക്കും ഒരു
തരം "പുന്‍‌ഞ്ഞ" ഭാവം.. വയസ്സാം കാലത്ത് മൂപ്പീന്നിന് ഇമെയില്‍
എന്തിനാണെന്നാവും.. ഒടുവില്‍ ഒരു കൊച്ചന് ഒരു ഹാഫും (വളരെ പാടു പെട്ടാണ്
ഹാഫാക്കിയത്.. ചെക്കന് ഫുള്ളിലായിരുന്നു പിടിത്തം) പറോട്ടയും, ചിക്കന്‍ 65 -ഉം
കാണിക്ക വച്ചിട്ടാണ്ഇമെയില്‍ ഉണ്ടാക്കാനുള്ള സൂത്ര വഴി ചെക്കന് കടലാസില്‍ കുറിച്ച് തന്നത്.
ദൈവമേ പേപ്പറെവിടെ..? ഹാവൂ.. ഇവിടുണ്ട്.. ഭൂലോകത്തിന്‍റെ
ഉള്ളറകളിലേക്കുള്ള രഹസ്യ താക്കോലുമായി യാഹു എന്ന ഭൂതം മിണ്ടാതിരി
മൂപ്പീന്നിനു മുന്നില്‍ ഹാജര്‍.. സോഡാ ഗ്ലാസ്സ് കണ്ണട വീണ്ടും ഫിറ്റ് ചെയ്ത് മൂപ്പീന്ന്
കസേര ഒന്നുകൂടി മോണിട്ടറിന് മുന്നിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു. നമ്പര്‍ 2 എന്ന് ചെക്കന്
എഴുതിയ ഭാഗത്ത് മൂപ്പീന്ന് അടുത്തതെന്തു എന്നു നോക്കി ഉറപ്പു വരുത്തി.. ങ്ഹാ..
കണ്ടു.. സൈന്‍ അപ്പ്.. കൈയ്യുടെ വിറയല്‍ കാരണം ഞെക്കി പിടിക്കുന്നതിനുള്ള
സുനാപ്പി (എന്താ അതിന്‍റെ പേര്.. മറവി ഉള്ളതു കൊണ്ട് പഴയതു പോലെ ഒന്നും
ഓര്‍മ്മയില്‍ നില്‍ക്കുന്നില്ല. എന്തെങ്കിലും ആകട്ടെ..) പായല്‍ തെറ്റുന്ന പൊലെ
കൈയ്യില്‍ നിന്നും വഴുതി പോകുന്നു.. മൂപ്പീന്ന് അതൊന്നും പക്ഷെ കാര്യമാക്കിയില്ല..
മൂന്നാമത്തെ കുത്തിന് പ്രയത്നം ഫലം കണ്ടു. വീണ്ടും ചെക്കന് എഴുതിയ പേപ്പ‌ര്‍
നോക്കി നമ്പര്‍ 3: അടുത്ത പേജിലെ ആദ്യത്തെ വരിയില്‍ സോഡാ ഗ്ലാസ്സിലൂടെ
കണ്ട full name: എന്ന കോളത്തില്‍ കുറുന്തോട്ടി വീട്ടില്‍ ശ്രീമാന്‍ മിണ്ടാതിരി എന്ന്
അക്ഷരങള്‍ പെറുക്കി എടുത്ത് വച്ച് തീര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഒന്ന് കിതച്ചു . ആഗ്രഹിക്കുന്ന e
-mail ID എന്ന കോളത്തില്‍ കുറുന്തോട്ടി മിണ്ടാതിരി അറ്റ് യാഹൂ ഡോട്ട് കോം എന്ന്
അടിച്ചിട്ട് മറ്റാരെങ്കിലും ഇതിനു മുന്‍പ് അത് റാഞ്ചി പോയോ എന്ന് രണ്ട് മിനിറ്റ്
മൗനമായി താടിക്ക് കൈ കൊടുത്ത് ആലോചിച്ച് ഇരുന്ന് പോയി. ഹൂറേ...
കിട്ടിപ്പോയീ.. വായ തുറന്ന് ആഹ്ലാദിച്ചപ്പൊള്‍ വെയ്പ് പല്ല് കീബോര്‍ഡിലേക്ക് വീണ്
മോണിട്ടറിലെന്തോ ഒന്ന് മിന്നി മറഞ്ഞു. വീണ്ടും എഴുതി നിറക്കാനുള്ള കോളങളുടെ
നീളവും എണ്ണവും കണ്ടപ്പോള്‍ ശ്രീമാന്‍ മിണ്ടാതിരി ഒന്നു ഞെട്ടി. പക്ഷെ രണ്ടും
കല്‍‌പ്പിച്ച് ഇറങ്ങിത്തിരിച്ച സ്ഥിതിക്ക് ഒരു കര കണ്ടിട്ടു തന്നെ ബാക്കി കാര്യം.
ഇനിയൊരു ജീവിതം ഉണ്ടെങ്കില്‍ അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ഒരു ഈമെയിലെങ്കിലും ഇല്ലാതെ ..ഛ
ഛായ്.. സംഭവിക്കാന്‍ പാടില്ല.. നാണം കെട്ട് ജീവിക്കുന്നതിലും ഭേദം
വയസ്സുകാലത്ത് ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയല്ലാതെ വേറെ വഴിയില്ല. ആ ചെക്കന്‍റെ
ഒരു കൂട്ടുകാരന്‍ പറഞത് കേട്ടപ്പോള്‍ മുതല്‍ തോന്നിയ മോഹമാണ്. കിളവന്‍റെ
അതിമോഹമെന്ന് നാട്ടുകാര് പറയും.. പോയി ജോലി നോക്കാന്‍ പറ. എന്തൊക്കെ
പരിപാടികളാ ആ പയ്യന്‍സും കൂട്ടുകാരും ഒപ്പിക്കുന്നത്.. ഓരോ ദിവസം അവന്മാരുടെ
ബൈക്കിന്‍റെ പുറകില്‍ ഓരോരോ കളര്‍ഫുള്‍..മാറി മാറി.. ഹോ.. ദൈവമെ..എന്നെ
ഇത്രയും നേരത്തെ എന്തിനാ വയസ്സനാക്കി മാറ്റിയത്.. അല്ലെങ്കില്‍ ഈ ഇന്‍റര്‍
നെറ്റ് പരിപാടി ഒരു പത്തെഴുപത് വര്‍ഷം നേരത്ത രംഗത്തിറക്കിക്കൂ‌ടായിരുന്നോ
ഭഗവാനെ.. ഹാ.. ഇനി പറഞിട്ടെന്തു ഫലം.. ബാക്കി ഉള്ള സമയം ഒട്ടും പാഴാക്കാന്‍
പാടില്ല.. മുട്ടയിടാന്‍ വെമ്പുന്ന പിടക്കോഴിയുടെ ഉശിരോടെ കിളവന്‍ വളഞ്ഞു
കുത്തിയ നടുവിനെ നിവര്‍ത്തിയെടുത്ത് വീണ്ടും ഉഷാര്‍ ആയി നിവര്‍ന്നിരുന്നു..
ഏകദേശം പാതിരാക്കോഴി കൂവിത്തീര്‍ന്നതോടെ കുറുന്തോട്ടി മിണ്ടാതിരി അറ്റ് യാഹൂ
ഡോട്ട് കോം എന്ന സ്വന്തം ഈമെയിലുമായി ശ്രീമാന്‍ മിണ്ടാതിരി തന്‍റെ ആദ്യ
ദൗത്യം പൂര്‍ത്തിയാക്കി അല്പം മയങാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിനായി കിടക്കയിലേക്ക്
ചാഞു. കിടന്നു കൊണ്ട് നാളെമുതല്‍ തന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിക്കാന്‍ പോകുന്ന
പുതു പുത്തന്‍ മാറ്റത്തിന്‍റെ വര്‍ണ പൊലിമയിലേക്ക് വീഴാന്‍ തുടങ്ങവെ "എന്തുവാ
മനുഷ്യനെ വയസ്സുകാലത്ത് ഉറക്കമൊന്നുമില്ലെ?" എന്ന ശബ്ദം കേട്ടിടത്തേക്ക്
രൂക്ഷമായി ഒന്നു നോക്കി.. "ഹോ..കളഞ്ഞു.. പിശാശ്.." വയസ്സുകാലത്തും സ്വന്തം
ഭാര്യയുടെ സ്നേഹ സം‌രക്ഷണ സ്വരം ഒരു തരം ചൊറിച്ചിലായി ശ്രീമാന്‍
മിണ്ടാതിരിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. നാളെ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ വരാനിരിക്കുന്ന പുത്തന്‍
അനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഈ മൂശേട്ട കിളവിക്ക് എന്തറിയാം.. ഹോ.. തിരിഞ്ഞു
നോക്കിയ വഴിയില്‍ പെഡലിയൊന്നു പിടിച്ചു.. കൂട്ടത്തില്‍ പ്രായത്തിന്‍റെ
അഷ്കിതയില്‍ മുന്‍പു മുതലേ ഉണ്ടായിരുന്ന വലിവ് പെട്ടന്ന് തലപൊക്കിയതും
പുതിയതായി ആയാസപ്പെട്ട് ഉണ്ടാക്കി എടുത്ത കുറുന്തോട്ടി മിണ്ടാതിരി അറ്റ് യാഹൂ
ഡോട്ട് കോം എന്ന് ഈ മെയില്‍ ഒരു ഊര്‍ദ്ധ ശ്വാസം പോലെ കീഴ് വായുവായി
തുരുതുരെ പുറത്തേക്ക് പോകാന്‍ തുടങിയതും കളര്‍ഫുളായി മനക്കോട്ട
കെട്ടിയതെല്ലാം ഒരു ബ്ലാക്‍ ആന്‍റ് വൈറ്റ് ആയി മുന്നില്‍ വട്ടം കറങ്ങാന്‍ തുടങി.
ശ്രീമാന്‍ മിണ്ടാതിരി ചരിഞ്ഞ് ഒന്നെണീക്കാന്‍ ഒരു ശ്രമം അതോ ഒരു ശ്രമം പോലെ
എന്തൊ ഒന്ന് നടത്തി നോക്കി. കൂട്ടത്തില്‍ ശ്വാസം വിടാനുള്ള ശ്രമം പാളുന്നതായി
ശ്രീമാന്‍ മിണ്ടാതിരിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.. ഈശ്വരാ.. മിണ്ടാതിരി അറ്റ് യാഹൂ ഡോട്ട്
കോം എന്ന എന്‍റെ ഈ മെയില്‍, നാളെ മുതല്‍ കാണാനിരുന്ന പുത്തന്‍ കളര്‍ഫുള്‍
ജീവിതം.. എല്ലാം ഒരൊറ്റ പിടലി വെട്ട് കൊണ്ട് അവസാനിച്ചോ..?? എണ്‍പതാം
വയസ്സില്‍ വയസ്സായിപ്പോയതിന്‍റെ മനക്ലേശത്തില്‍ ശ്രീമാന്‍ മിണ്ടാതിരിയുടെ
കണ്ണുകള്‍ അവസാന കുപ്പിയും വിറ്റ് തീര്‍ന്ന സിവില്‍ സപ്ലൈസ് മദ്യ ഷാപ്പിന്‍റെ
ഷട്ടര്‍ താഴുന്ന മാതിരി മെല്ലെ മെല്ലെ ഒരു പുതിയ ഈമെയില്‍ ലോകത്തേക്ക്...
Thursday, February 26, 2009
Friday, February 20, 2009
ഒരുപുതിയ ഗള്‍ഫ് കത്ത്..
സുഹ്റയും (മക്കളും) അറിയുവാന്‍, ഈ കത്ത് അവിടെ കിട്ടുമ്പോള്‍ ചിലപ്പോള്‍ നീ അന്തം വിടുമായിരിക്കും, കൂടെക്കുടെ ഫോണ്‍ ചെയ്തുകൊണ്ടീരുന്ന ഈ മനുഷ്യന്‍ ഈ കാലത്തും കത്തെഴുതുവാന്‍ എന്തിനാ സമയം മിനക്കെടുത്തുന്നതെന്ന്. കത്തെഴുതാതിരുന്നിരുന്ന് എന്‍റെ കൈയ്യക്ഷരം എന്തു വ്രിത്തികേടായി എന്നു ഇതു കാണുമ്പോള്‍ നിനക്കെങ്കിലും മനസ്സിലാകും. ഇപ്പോഴത്തെ പിള്ളാരൊക്കെ ഫോണ്‍ ചെയ്യുന്നേനും പുറമെ ഈമയിലെന്നോ, ആ മെയിലെന്നോ ഒക്കെയുള്ള ഒരു പുതിയ സംഭവം കമ്പൂട്ടറിന്‍റെ എന്തൊക്കെയോ കളികളായിട്ടുണ്ട്. ഹാ.. അതെന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ.. ഞാനീ ഗള്‍ഫില്‍ വന്നിട്ട് ഇന്നേക്ക് കാലമെത്രയായി എന്ന് നിനക്കെങ്കിലും ഓര്‍മ കാണുമായിരിക്കും. അതോ ആര്‍ഭാടങ്ങളില്‍ ജീവിച്ചതുകൊണ്ട് നീയും അതു മറന്നോ? നിന്നെ താലി കെട്ടി സുമാര്‍ മൂന്ന് മാസം തികയുന്നേനും മുമ്പേ വിസ സംഘടിപ്പിച്ച് ഗള്‍ഫിലേക്ക് പറക്കുമ്പോള്‍ ആരും കാണാതെ വീടിന്‍റെ ചായ്പിനു പുറകില്‍ മാറി നിന്ന് ഏങ്ങി കരയുന്ന നിന്‍റെ മുഖം ഇന്നലത്തേതു പോലെ എനിക്കു ഇന്നും ഓര്‍മ്മയുണ്ട്. ഇന്ന് നിന്‍റെ മുഖത്ത് ചിലപ്പോളൊക്കെ മിന്നിമറയുന്ന ഒരു തരം ഭാവം ഞാന്‍ കണ്ടില്ല എന്നു നടിക്കുന്നത് നിനക്കും
മനസ്സിലാകുമായിരിക്കും. നമ്മുടെ മൂത്ത മകളുടെ കുട്ടിക്ക് കഴിഞ ആഴ്ചയില് ഒരു വയസായി എന്നു മരുമകന്‍ വിളിച്ചു പറഞിരുന്നു. ഇക്കണ്ട കൊല്ലങ്ങളൊക്കെയും ഈ മരുഭൂമിയില്‍ ഒറ്റക്ക് ഒരു യന്ത്രക്കാളകണക്കെ ജോലിചെയ്ത് ജോലിചെയ്ത് ശരീരം മനസ്സ് പറയുന്നിടത്ത് നില്‍ക്കാതെ ആയിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോഴും മണിക്കൂറുകളോളം ബസ്സ് കാത്ത് നിന്ന് കിട്ടുന്ന തിരക്കുള്ള ഒന്നില്‍ കയറിപ്പറ്റി ജോലിസ്ഥലത്തെത്തുമ്പോള്‍ ഇയ്യിടെ ആയി സ്ഥിരമായി താമസിക്കാറുണ്ട്.
പഴയതുപോലെ അതിരാവിലെ എണീല്‍ക്കാന്‍ ഒരു വല്ലായ്ക ഉണ്ട്. കമ്പനിയിലെ ആ കള്ളഹിമാര്‍ സൂപ്പര്‍‌വൈസര്‍ രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസം വല്ലാതെ ഒക്കെ പറഞ്ഞു. എന്നാലും എനിക്ക് മനസ്സില്‍ ഒരു സന്തോഷം ഇവിടെ ഞാന്‍ ബസ്സിലും മറ്റുമൊക്കെ കയറിയിറങ്ങുകയാണെങ്കിലും അവിടെ നീയും മക്കളുമൊക്കെ നമ്മുടെ പുത്തന്‍ ചുവന്ന കാറിലാണ് മീന്‍ മേടിക്കാന്‍ വരെ പോകുന്നതെന്ന് കഴിഞ ആഴ്ചയില് നാട്ടില്‍ നിന്നും വന്ന നമ്മുടെ തെക്കേലത്തെ പോക്കറിന്‍റെ മോന്‍ പറഞറിഞ്ഞു. കാറിന്‍റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പളാ ഓര്‍ത്തത് നമ്മുടെ ഡ്രൈവര്‍ക്ക് സുഖമല്ലെ? കൊറെ കൊല്ലമായി നിനക്കറിയാമല്ലോ എനിക്ക് ഒരു ദിവസം ഒരു നേരമെങ്കിലും ചോറ് കഴിക്കുന്നത് നിര്‍ബന്ധമാണെന്ന്.. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയില് ഇവിടെ ഞാന്‍ സ്ഥിരം അരി മേടിക്കുന്ന ബക്കാലക്കാരന്‍ (ഇവിടുത്തെ പലവ്യന്‍‌ജ്ഞന കട) ഇന്ത്യയില്‍ നിന്നും ഇപ്പോള്‍ അരി വരുന്നില്ല എന്നു പറഞ്ഞു. അതുകാരണം ഇപ്പോള്‍ പകരം മൂന്ന് നേരവും കുബ്ബൂസാണ് കഴിക്കുന്നത്. ഇപ്പോഴത്തെ കുബ്ബൂസാണെങ്കിലോ പണ്ടത്തേതിന്‍റെ പകുതിയോളം വലിപ്പത്തില്‍ മെലിഞ്ഞു ചെറുതായിരിക്കുന്നു. സാധനങളുടെ വില കൂടിയതിനനുസരിച്ച് കുബ്ബൂസിന്‍റെ വില കൂട്ടാതെയും എണ്ണം കുറക്കാതെയും വലിപ്പത്തില്‍ പിശുക്കു കാട്ടി അറബി തന്‍റെ വിശാല ബുദ്‌ധി പവപ്പെട്ടവന്‍റെ വയറ്റത്ത് സീലടിച്ച് വച്ചു. പച്ച‌രി ചോറ് എനിക്ക് പഥ്യമല്ല എന്നറിയാമല്ലൊ. പിന്നെ കിട്ടുന്ന അരിക്ക് ഹലാക്കിന്‍റെ വിലയും. ഇപ്പോള്‍ വയറിന് ചില വല്ലായ്കകള്‍ തുടങിയിട്ടുണ്ട്. പ്രായത്തിന്‍റെ അസ്വസ്ഥതകള്‍ വേറെയും.. അസുഖം വല്ലതും വന്നാല്‍ ഇവിടെ കുഴഞുപോയതു തന്നെ. മുന്‍പൊക്കെ സര്‍ക്കാര്‍ ആശുപത്രിയില്‍ പൈസയൊന്നും കൊടുക്കണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ ചീട്ടെടുക്കുന്നതിന് ആദ്യം കാശു കൊടുത്ത് സ്റ്റാമ്പ് എടുക്കണം. പിന്നെ ഹെല്‍ത്ത് ഇന്‍ഷൂറന്‍സെന്നും, വിസയടിക്കാനെന്നും മറ്റുമൊക്കെ പറഞ്ഞ് കിട്ടുന്നതിന്‍റെ നല്ല ഭാഗവും ഇവിടെ തന്നെ കൊടുത്തെ പറ്റൂ. എന്നു കരുതി മാസം തോറും നിനക്കയക്കുന്നതില്‍ കുറവു വരുത്തുവാന്‍ പറ്റുമോ? ചിലവിന്‍റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോളാണ് പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാര്യം വിട്ടു പോയത്. ഞങള്‍ താമസിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന റൂമില്‍ നിന്നും താമസം മാറി. കെട്ടിടം പൊളിഞു വീഴാറയപ്പോള്‍ അറബി വന്ന് എല്ലാരോടും മാറിക്കോളാന്‍ പറഞ്ഞു. ഇപ്പോള്‍ ഞാനും നമ്മുടെ തെക്കേലെ പോക്കറിന്‍റെ അളിയന്‍ കുഞാമുവും കൂടി വേറൊരു റൂമിലാണ്. പഴയതിന്‍റെ ഇരട്ടി വാടക ഇവിടെ കൊടുക്കണം. ഇതും ഉടനെ പൊളിച്ചു മാറ്റും എന്ന് കൂടെ താമസിക്കുന്ന മറ്റാളുകള്‍ പറയുന്നത് കേട്ടു. അങനെയെങ്കില്‍ താമസത്തിന്‍റെ കാര്യം വീണ്ടും പ്രശ്നമാകുന്ന ലക്ഷണമാണ്. ഓരോ മാറ്റത്തിനും വാടകയിനത്തില്‍ ചിലവ് കൂടി വരുകയാണ്. കമ്പനിയില്‍ നിന്നും കുറേശ്ശെ കുറേശ്ശെ പ്രായമായ ആളുകളെ പിരിച്ച് വിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അറബിയുമായുള്ള പഴയ പരിചയം വച്ചാണു ഇത്ര നാളും ഇവിടെ പിടിച്ചു നിന്നത്. ഇപ്പോള്‍ കമ്പനി കാര്യങളൊക്കെ നോക്കുന്നത് അറബിയുടെ മകനാണ്. എന്നാണ് ചീട്ടെടുക്കുന്നതെന്ന് അറിയില്ല. പലപ്പൊ പലപ്പോളായി നിന്‍റെ പേര്‍ക്ക് അയച്ച് തന്നിട്ടുള്ള തുകയാണ് ആകെ സമ്പാദ്യം. നിനക്കും അറിയവുന്നതാണല്ലൊ അത്. തെക്കേലത്തെ പോക്കറിന്‍റെ മോന്‍ നീയും മക്കളും അവിടെ അടിച്ചു പൊളിക്കുന്നെന്നോ മറ്റോ ഒക്കെ പറഞ്ഞു. എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. കഴിഞ പ്രാവശ്യം നാട്ടില്‍ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്ന ഷര്‍ട്ടും പാന്‍റ്‌സും ഇപ്പോള്‍ ഇടാന്‍ വയ്യാത്ത പരുവത്തില്‍ ആയി. പങ്കജ കസ്തൂരി തീര്‍ന്നു. ഇവിടെ തണുപ്പു തീര്‍ന്നു വരുന്നു.. കുറെ അസുഖങ്ങള്‍ തണുപ്പു കഴിയുന്നതോടെ മാറിക്കിട്ടും.. ഇന്നലെ ഭയങ്കര പൊടിക്കാറ്റായിരുന്നു. ഒരുതരം കാട്ടറബികളുടെ സ്വഭാവം തന്നെയാണ് ചിലപ്പൊള്‍ ഇവിടുത്തെ കാലാവസഥയും. ഒരു ലക്കും ലഗാനും ഇല്ലാത്ത മാതിരി..വേറെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ഇല്ല. എപ്പോഴും പറയുന്ന മാതിരി എല്ലാത്തിനും ഒരു കരുതല്‍ വേണം. ഇവുടുത്തെ പോക്കു കണ്ടിട്ട് ഇനി അധികം നാള്‍ പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ കഴിയും എന്നു തോന്നുന്നില്ല... അത്രക്കുണ്ട് ഇവിടുത്തെ ചിലവുകള്‍...
നിറുത്തട്ടെ..
എന്നു നിന്‍റെ സ്വന്തം..
മനസ്സിലാകുമായിരിക്കും. നമ്മുടെ മൂത്ത മകളുടെ കുട്ടിക്ക് കഴിഞ ആഴ്ചയില് ഒരു വയസായി എന്നു മരുമകന്‍ വിളിച്ചു പറഞിരുന്നു. ഇക്കണ്ട കൊല്ലങ്ങളൊക്കെയും ഈ മരുഭൂമിയില്‍ ഒറ്റക്ക് ഒരു യന്ത്രക്കാളകണക്കെ ജോലിചെയ്ത് ജോലിചെയ്ത് ശരീരം മനസ്സ് പറയുന്നിടത്ത് നില്‍ക്കാതെ ആയിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോഴും മണിക്കൂറുകളോളം ബസ്സ് കാത്ത് നിന്ന് കിട്ടുന്ന തിരക്കുള്ള ഒന്നില്‍ കയറിപ്പറ്റി ജോലിസ്ഥലത്തെത്തുമ്പോള്‍ ഇയ്യിടെ ആയി സ്ഥിരമായി താമസിക്കാറുണ്ട്.
പഴയതുപോലെ അതിരാവിലെ എണീല്‍ക്കാന്‍ ഒരു വല്ലായ്ക ഉണ്ട്. കമ്പനിയിലെ ആ കള്ളഹിമാര്‍ സൂപ്പര്‍‌വൈസര്‍ രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസം വല്ലാതെ ഒക്കെ പറഞ്ഞു. എന്നാലും എനിക്ക് മനസ്സില്‍ ഒരു സന്തോഷം ഇവിടെ ഞാന്‍ ബസ്സിലും മറ്റുമൊക്കെ കയറിയിറങ്ങുകയാണെങ്കിലും അവിടെ നീയും മക്കളുമൊക്കെ നമ്മുടെ പുത്തന്‍ ചുവന്ന കാറിലാണ് മീന്‍ മേടിക്കാന്‍ വരെ പോകുന്നതെന്ന് കഴിഞ ആഴ്ചയില് നാട്ടില്‍ നിന്നും വന്ന നമ്മുടെ തെക്കേലത്തെ പോക്കറിന്‍റെ മോന്‍ പറഞറിഞ്ഞു. കാറിന്‍റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പളാ ഓര്‍ത്തത് നമ്മുടെ ഡ്രൈവര്‍ക്ക് സുഖമല്ലെ? കൊറെ കൊല്ലമായി നിനക്കറിയാമല്ലോ എനിക്ക് ഒരു ദിവസം ഒരു നേരമെങ്കിലും ചോറ് കഴിക്കുന്നത് നിര്‍ബന്ധമാണെന്ന്.. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയില് ഇവിടെ ഞാന്‍ സ്ഥിരം അരി മേടിക്കുന്ന ബക്കാലക്കാരന്‍ (ഇവിടുത്തെ പലവ്യന്‍‌ജ്ഞന കട) ഇന്ത്യയില്‍ നിന്നും ഇപ്പോള്‍ അരി വരുന്നില്ല എന്നു പറഞ്ഞു. അതുകാരണം ഇപ്പോള്‍ പകരം മൂന്ന് നേരവും കുബ്ബൂസാണ് കഴിക്കുന്നത്. ഇപ്പോഴത്തെ കുബ്ബൂസാണെങ്കിലോ പണ്ടത്തേതിന്‍റെ പകുതിയോളം വലിപ്പത്തില്‍ മെലിഞ്ഞു ചെറുതായിരിക്കുന്നു. സാധനങളുടെ വില കൂടിയതിനനുസരിച്ച് കുബ്ബൂസിന്‍റെ വില കൂട്ടാതെയും എണ്ണം കുറക്കാതെയും വലിപ്പത്തില്‍ പിശുക്കു കാട്ടി അറബി തന്‍റെ വിശാല ബുദ്‌ധി പവപ്പെട്ടവന്‍റെ വയറ്റത്ത് സീലടിച്ച് വച്ചു. പച്ച‌രി ചോറ് എനിക്ക് പഥ്യമല്ല എന്നറിയാമല്ലൊ. പിന്നെ കിട്ടുന്ന അരിക്ക് ഹലാക്കിന്‍റെ വിലയും. ഇപ്പോള്‍ വയറിന് ചില വല്ലായ്കകള്‍ തുടങിയിട്ടുണ്ട്. പ്രായത്തിന്‍റെ അസ്വസ്ഥതകള്‍ വേറെയും.. അസുഖം വല്ലതും വന്നാല്‍ ഇവിടെ കുഴഞുപോയതു തന്നെ. മുന്‍പൊക്കെ സര്‍ക്കാര്‍ ആശുപത്രിയില്‍ പൈസയൊന്നും കൊടുക്കണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ ചീട്ടെടുക്കുന്നതിന് ആദ്യം കാശു കൊടുത്ത് സ്റ്റാമ്പ് എടുക്കണം. പിന്നെ ഹെല്‍ത്ത് ഇന്‍ഷൂറന്‍സെന്നും, വിസയടിക്കാനെന്നും മറ്റുമൊക്കെ പറഞ്ഞ് കിട്ടുന്നതിന്‍റെ നല്ല ഭാഗവും ഇവിടെ തന്നെ കൊടുത്തെ പറ്റൂ. എന്നു കരുതി മാസം തോറും നിനക്കയക്കുന്നതില്‍ കുറവു വരുത്തുവാന്‍ പറ്റുമോ? ചിലവിന്‍റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോളാണ് പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാര്യം വിട്ടു പോയത്. ഞങള്‍ താമസിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന റൂമില്‍ നിന്നും താമസം മാറി. കെട്ടിടം പൊളിഞു വീഴാറയപ്പോള്‍ അറബി വന്ന് എല്ലാരോടും മാറിക്കോളാന്‍ പറഞ്ഞു. ഇപ്പോള്‍ ഞാനും നമ്മുടെ തെക്കേലെ പോക്കറിന്‍റെ അളിയന്‍ കുഞാമുവും കൂടി വേറൊരു റൂമിലാണ്. പഴയതിന്‍റെ ഇരട്ടി വാടക ഇവിടെ കൊടുക്കണം. ഇതും ഉടനെ പൊളിച്ചു മാറ്റും എന്ന് കൂടെ താമസിക്കുന്ന മറ്റാളുകള്‍ പറയുന്നത് കേട്ടു. അങനെയെങ്കില്‍ താമസത്തിന്‍റെ കാര്യം വീണ്ടും പ്രശ്നമാകുന്ന ലക്ഷണമാണ്. ഓരോ മാറ്റത്തിനും വാടകയിനത്തില്‍ ചിലവ് കൂടി വരുകയാണ്. കമ്പനിയില്‍ നിന്നും കുറേശ്ശെ കുറേശ്ശെ പ്രായമായ ആളുകളെ പിരിച്ച് വിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അറബിയുമായുള്ള പഴയ പരിചയം വച്ചാണു ഇത്ര നാളും ഇവിടെ പിടിച്ചു നിന്നത്. ഇപ്പോള്‍ കമ്പനി കാര്യങളൊക്കെ നോക്കുന്നത് അറബിയുടെ മകനാണ്. എന്നാണ് ചീട്ടെടുക്കുന്നതെന്ന് അറിയില്ല. പലപ്പൊ പലപ്പോളായി നിന്‍റെ പേര്‍ക്ക് അയച്ച് തന്നിട്ടുള്ള തുകയാണ് ആകെ സമ്പാദ്യം. നിനക്കും അറിയവുന്നതാണല്ലൊ അത്. തെക്കേലത്തെ പോക്കറിന്‍റെ മോന്‍ നീയും മക്കളും അവിടെ അടിച്ചു പൊളിക്കുന്നെന്നോ മറ്റോ ഒക്കെ പറഞ്ഞു. എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. കഴിഞ പ്രാവശ്യം നാട്ടില്‍ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്ന ഷര്‍ട്ടും പാന്‍റ്‌സും ഇപ്പോള്‍ ഇടാന്‍ വയ്യാത്ത പരുവത്തില്‍ ആയി. പങ്കജ കസ്തൂരി തീര്‍ന്നു. ഇവിടെ തണുപ്പു തീര്‍ന്നു വരുന്നു.. കുറെ അസുഖങ്ങള്‍ തണുപ്പു കഴിയുന്നതോടെ മാറിക്കിട്ടും.. ഇന്നലെ ഭയങ്കര പൊടിക്കാറ്റായിരുന്നു. ഒരുതരം കാട്ടറബികളുടെ സ്വഭാവം തന്നെയാണ് ചിലപ്പൊള്‍ ഇവിടുത്തെ കാലാവസഥയും. ഒരു ലക്കും ലഗാനും ഇല്ലാത്ത മാതിരി..വേറെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ഇല്ല. എപ്പോഴും പറയുന്ന മാതിരി എല്ലാത്തിനും ഒരു കരുതല്‍ വേണം. ഇവുടുത്തെ പോക്കു കണ്ടിട്ട് ഇനി അധികം നാള്‍ പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ കഴിയും എന്നു തോന്നുന്നില്ല... അത്രക്കുണ്ട് ഇവിടുത്തെ ചിലവുകള്‍...
നിറുത്തട്ടെ..
എന്നു നിന്‍റെ സ്വന്തം..
Subscribe to:
Posts (Atom)